Wordt vervolgd..

Na een dagje amazing Singapore vlogen we maandagavond dan eindelijk naar onze derde grote bestemming: Vietnam! Eenmaal aangekomen in Hanoi, na een hoop visa-gezeik en taxi-ellende, was onze eerste indruk van dit land niet al te best: de mensen spreken geen Engels, zijn koel en afstandelijk, een glimlach kan er maar nauwelijks vanaf, en elke vorm van vriendelijkheid heeft hier een prijs. Het verkeer is complete chaos, met een warboel aan scooters en auto's en een totaal gebrek aan regels, wat van oversteken elke keer weer een spannende onderneming maakt. Vergeleken met alle andere landen waar ik in Azie ben geweest was de cultuurshock hier duidelijk een stuk groter, en dat gold al helemaal voor Marieke, die nog niet in steden als Mumbai of Manila is geweest.. Na twee nachtjes in het Green Street Hotel in Ma May - na 1 dagje site-seeing heb je het gros van de stad wel gehad - begonnen we woensdagochtend aan onze drie-daagse trip naar Ha Long Bay en Cat Ba Island. De heenreis was, in nette bewoordingen, 'bijzonder': we begonnen met het spel 'hoe-stoppen-we-24-mensen-plus-hun-grote-backpacks-in-een-busje-dat-maar-voor-16-man-bedoeld-is'. Toen iedereen eindelijk zat - als sardientjes in een conservenblik, en wij uiteraard op de twee meeste krappe klapstoel-plekjes - kon de vier uur durende reis beginnen - met als hoogtepunt onze gids, Annie, die ons verwelkomde met een verbluffende speech die bij iedereen de tranen over de wangen deed rollen (als ze iemand zag lachen, vroeg ze verward 'Why you smile?' wat uiteraard nog meer op onze lachspieren werkte). In Ha Long werden we met een groep van twintig man op een 'authentieke' boot geplaatst en kon het avontuur pas echt beginnen! Na een flink stuk varen temidden van onvoorstelbaar mooie rotsen (voor wie niet op de foto's kan wachten: google het maar even!) hielden we pauze bij een 'dorpje' op het water en gingen we per motorboot een lagoon in om te zwemmen (magnifique!) Eind van de middag kwamen we vervolgens aan op Cat Ba Island, waar we zouden overnachten. De volgende ochtend reisden we af naar het National Park, voor een twee uur durende hike (heen en terug) naar de top van de berg, en dat in de stromende regen. We waren in het gezelschap van twee jongens, Damien en Greg, die net als wij totaal niet op deze onderneming en weersomstandigheden gekleed waren: slippers/birkenstocks, kort broekje, singlet (er zijn op de terugweg, toen we van top tot teen onder de gele modder zaten, de nodige foto's van ons gemaakt), in tegenstelling tot de ervaren wandelaars in hun lange regenponcho's en bergwandelschoenen. Toch zouden we het de volgende keer niet anders doen, aangezien dit de ervaring alleen maar intenser en aldus onvergetelijker maakte! 's Middags voer onze boot uit, waarbij wij werden gescheiden van onze groep en op de testosteron-boot werden geplaatst. Ergens middenin de Bay ginegen we voor anker en hebben we heerlijk gezwommen en van de top van de boot gesprongen tot de zon onder ging. Na het eten verhuisde iedereen naar het bovenste dek (wij, een Zwitsers stel, onze Australische snoes van eind vijftig en nog acht kerels) en hebben we tot iedereen dronken en/of moe was The Chicken Game gespeeld - voor wie het niet kent: vrees niet, want we zullen het spoedig in Nederland introduceren! :D Vrijdag werden we in de bus herenigd met onze twee vrienden en reden we terug naar Hanoi, dit keer gelukkig op ietwat betere stoeltjes in een iets minder vol busjes. 's Avonds met Damien bij Ta Hien uit drinken en eten gegaan, de volgende dag een heerlijke massage ondergaan en 's avonds met de nachtbus (12 uur) koers gezet naar Sapa, in het hoge noorden van Vietnam.